کاملیا انتخابی‌فرد
نجات شما در راستگویی است
https://basirat.ir/fa/news/76625/%D8%AD%D9%82%DB%8C%D9%82%D8%AA-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%DA%AF%D9%88-%D8%AA%D8%A7-%D9%86%D8%AC%D8%A7%D8%AA-%DB%8C%D8%A7%D8%A8%DB%8C
فلسفه دیویی نشان می دهد که یک رویکرد کاملا حاکمانه در تعلیم و تربیت سنتی وجود دارد که متمرکز است بر ارائه دانش از پیش تعیین شده، و نه بر تجارب و یادگیری های فعالانه دانش آموزان. وی تاکید وی کرد که تعلیم و تربیت نیازمند طراحی است که ریشه در نظریه تجربه داشته باشد. وی نه با تعلیم و تربیت سنتی موافق بود، و نه با تعلیم و تربیت پیشروانه موافق بود، اما بر درک اینکه چگونه افراد تجربه های خود را دارند، و چگونه این درک در طراحی تعلیم و تربیت کارآمد لازم است، تاکید می کرد.
به دلیل تمرکز و اصرار دیویی بر این جنبه زیربنایی به این فلسفه؛ وی جریانی را آغاز کرد که توسعه برنامه های تعلیم و تربیتی تجربی و آزمایش را تولید کرد. فلسفه وی همچنان در طراحی رویکردها و برنامه های آموزشی خلاقانه امروزه به کار می رود.
https://books.google.co.zw/books?id=OD7wJhR0aN8C&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false
کودتای ۷ ثور (اُردیبِهشت ۱۳۵۷) مطابق (۲۸–۲۷ آوریل ۱۹۷۸) انقلابی بود به رهبری حزب دموکراتیک خلق افغانستان مورد حمایت شوروی، علیه حکومت محمد داوودخان، نخستین رئیس‌جمهور افغانستان که در ۷ ثور ۱۳۵۷ اتفاق افتاد و داوودخان همراه اعضاء خانواده‌اش در ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان کشته شد.
جان دیویی؛ «تجربه» گران بهاترین شکل آموزش است
ببرک کارمل
https://www.farsnews.ir/news/13920207000094/%DA%A9%D9%88%D8%AF%D8%AA%D8%A7%DB%8C-%D9%87%D9%81%D8%AA%D9%85-%D8%AB%D9%88%D8%B1-%D9%86%D8%B3%D8%AE%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87-%DA%A9%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D9%88-%D8%B3%D9%88%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86
When the Shah Left, We Stayed
از دیدگاه دیویی، هدف تعلیم و تربیت، <جامعه دموکراتیک> است و در تعریف آن می‌گوید: جامعه دموکراتیک، جامعه‌ای است که از پیدایش اختلافات و تبعیضات طبقاتی، قومی و نژادی جلوگیری می‌کند. وی می‌گوید: تعلیم و تربیت عبارت است از: بازسازی و سامان‌دهی تجربه که بر معنی‌دار شدن و عمق آن می‌افزاید و توانایی هدایت جریان تجربه را توسعه می‌بخشد. دیوئی در کتاب دموکراسی و تعلیم و تربیت، چهار ویژگی تعلیم و تربیت را ذکر می‌کند:
الف) تعلیم و تربیت ضرورت زندگی است: دیویی تعلیم و تربیت را به عمدی و غیرعمدی تقسیم کرده است، اساس آموزش و پرورش را ارتباط و انتقال فرهنگی و اجتماعی می‌داند زیرا بدون آموزش و پرورش عمدی و غیرعمدی زندگی میسر نیست.
ب) تعلیم و تربیت به مثابه کنش اجتماعی: محیط اجتماعی نقش مهم تربیتی دارد و فراگیری کودک امری انتزاعی و مجرد از مناسبات و روابط اجتماعی و محیط نیست، بلکه در متن همین مناسبات مطالب فراوانی را فرا می‌گیرد.
ج) تعلیم و تربیت به مثابه راهنمایی: به اعتقاد دیویی انگیزه‌ها و کوشش‌های مشخص نوآموز را باید کنترل و هدایت کرد و نقش راستین تعلیم وتربیت همین است.
د) تعلیم و تربیت به مثابه رشد: دیویی در این مورد بر این نکته تاکید تام می‌ورزد که تعلیم و تربیت به رشد رساندن است و رشد عمیق زندگی است. تا زندگی هست، تعلیم و تربیت هم است. با توجه به آنچه گذشت می‌توان گفت تعلیم و تربیت متربی عبارت است از: فرآیندی اصیل - نه فقط مقدماتی - میان مربی و مترّبی، ناشی از ضرورت زندگی اجتماعی و مبتنی بر رغبت‌های درونی و فعلی دانش‌آموز و متربی به منظور بازسازی تجربه برای رشد و دموکراسی اجتماعی.
https://books.google.co.zw/books?id=OD7wJhR0aN8C&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false
نکته: مرحوم آخوند خراسانی (ره) در امر اوّل به لحاظ ادبی یک اشتباه کرده. ایشان باید می فرمود «اعراض» نه «عوارض»؛ زیرا عوارض جمع «عارضه» است نه جمع «عَرَض» که مورد بحث ماست.
«عرض» چیست؟ دو جور عَرَض داریم:
الف) عَرَض فلسفی: عَرَض در فلسفه در مقابل «جوهر» است. جوهر یعنی «إذا وُجِدَ، وُجِدَ لا فی موضوعٍ»؛ مثل انسان. ولی عَرَض یعنی «إذا وُجِدَ، وُجِدَ فی موضوعٍ»؛ مثل سفیدی و سیاهی.
ب) عَرَض منطقی: چیزی است که بر «نوع» عارض می شود در باب کلّیّات خمس. و عَرَض منطقی خود دو جور است:
عَرَض عامّ: عَرَضی که موضوعش اعمّ از انسان و حیوان باشد؛ مثل «مَشْی».
عَرَض خاصّ: عَرَضی که مثلاً موضوعش مختصّ انسان است؛ مثل «ضِحْک و تعجّب».
ثانیاً ذاتی چیست؟ دو جور ذاتی داریم:
الف) ذاتی کُلّیّات خمس (ایساغوجی): این گونه از ذاتی می باشد که «جنس، فصل و نوع» یک شیء را تشکیل می دهد.
ب) ذاتی باب بُرهان (صناعات خمس): ذاتی در اینجا «وضع الموضوع» کافی در «وضع المحمول» باشد. مثل «وضع الإنسان» کافی است در «امکان انسان».
- ۰۲/۰۷/۰۳