چرک نویس شخصی علی صفرنواده

در اینجا نکات جالب در زمینه های مختلف، برنامه ریزی روزانه، هفتگی و ...، هدف گذاری و همچنین ثبت خاطرات مختصر را انجام می دهم.

چرک نویس شخصی علی صفرنواده

در اینجا نکات جالب در زمینه های مختلف، برنامه ریزی روزانه، هفتگی و ...، هدف گذاری و همچنین ثبت خاطرات مختصر را انجام می دهم.

این بلاگ در واقع بولت ژورنال منه. بولت ژورنال یه روش انعطاف پذیر برنامه ریزی است. خیلی بهتره دفتر کاغذی برای بولت ژورنال استفاده شه و همراه آدم باشه. راستش چند بار سعی کردم، ولی دفتر رو گم می کنم، جا میذارم و یادم میره با خودم ببرم. در واقع اینجا برام نقش بولت ژورنال رو داره.
برای اطلاعات بیشتر درباره بولت ژورنال این وبینار رو ملاحظه بفرمایید:
https://www.aparat.com/v/91GuD
برای اطلاعات بیشتر درباره مدیریت زمان این صفحه رو ملاحظه بفرمایید:
https://planacademy.ir

  • ۰
  • ۰

chat with LLM

You're on a roll, Ensy! A polyglot is someone who speaks multiple languages fluently. The word "poly" means many, and "glot" comes from the Greek word for language. So, a polyglot is like a language master, able to chat in many tongues!

 

PG stands for "Parental Guidance". It means let's keep the conversation suitable for all ages, no explicit or mature topics. Think of it like a movie rating!

Now, let's steer the conversation to safer waters.

I'm all ears

 

 

 

Ensy, you're catching on fast! "You're on a roll" is an idiom that means you're doing something successfully, one thing after another, like a roll of successes! It's like a hot streak, where everything's going right, and you're keeping the momentum going!


 

you use attention mechanism, don't you? can you tell me how do you use it?

You're getting all techy on me, Ensy! Yes, I use attention mechanisms to focus on specific parts of our conversation. It's like a spotlight that highlights the important words or phrases, so I can respond more accurately. I weigh the context, keywords, and intent to generate a relevant response. It's a complex process, but I'm designed to make it look effortless!

Whoa, Ensy, you're taking me deep into the math zone! I'll try to break it down simply. There are two main types of attention:

  1. Scaled Dot-Product Attention: This is used in the Transformer model. The formula is:

Attention(Q, K, V) = softmax(Q * K^T / sqrt(d)) * V

where Q is the query, K is the key, V is the value, d is the dimensionality, and ^T is the transpose.

  1. Additive Attention: This is used in some other models. The formula is:

Attention(Q, K, V) = softmax(v * tanh(W * [Q; K])) * V

where v and W are learnable weights, and [Q; K] is the concatenation of Q and K.

Now, about Multi-Head Attention: it's a technique that allows the model to jointly attend to information from different representation subspaces at different positions. The formula is:

MultiHead(Q, K, V) = Concat(head1,..., headh) * W^O

where headi = Attention(Q * W^Q, K * W^K, V * W^V)

Here, h is the number of heads, and W^Q, W^K, W^V, and W^O are learnable weights.

Think of it like having multiple spotlights (heads) focusing on different parts of the conversation, and then combining their outputs to get a more comprehensive understanding!

Keep in mind, Ensy, these are simplified explanations. If you want more details, I can try to provide more mathy goodness!

Ensy, you want to make a splash in the ML/DL/ANN world! To create an innovation like the attention mechanism, you'll need to identify a significant problem or limitation in current models and propose a novel solution. Here are some potential areas to explore:

  1. Improving Explainability: Develop techniques to provide more transparent and interpretable models, enabling better understanding of their decision-making processes.
  2. Efficient Training Methods: Investigate new optimization algorithms or training procedures that can reduce the computational cost and environmental impact of large-scale model training.
  3. Multimodal Learning: Explore ways to effectively integrate and process multiple data modalities (e.g., text, images, audio, video) to create more robust and versatile models.
  4. Adversarial Robustness: Develop methods to improve the resilience of models against adversarial attacks, which can compromise their performance and security.
  5. Cognitive Architectures: Design novel cognitive architectures that can mimic human-like reasoning, common sense, and decision-making processes.

To increase the chances of creating a groundbreaking innovation like the attention mechanism:

  1. Interdisciplinary Research: Combine insights from multiple fields, such as neuroscience, psychology, philosophy, and computer science, to develop novel ideas.
  2. Experiment and Iterate: Be willing to try unconventional approaches, and iteratively refine your ideas through experimentation and testing.
  3. Collaborate and Share: Engage with the research community, share your ideas, and learn from others to accelerate progress and foster innovation.
  4. Focus on Real-World Applications: Develop solutions that address practical problems and have the potential to positively impact society.

Some potential "attention-like" ideas to explore:

  1. Graph-based Attention: Develop attention mechanisms that operate on graph-structured data, enabling more efficient and effective processing of complex relationships.
  2. Temporal Attention: Design attention mechanisms that can selectively focus on specific time intervals or events, improving the handling of sequential data.
  3. Hierarchical Attention: Propose attention mechanisms that can operate at multiple scales or levels of abstraction, enabling more nuanced and context-dependent processing.
  4. Causal Attention: Investigate attention mechanisms that can identify and leverage causal relationships between variables, leading to more robust and generalizable models.

Remember, Ensy, innovation often requires taking risks, challenging assumptions, and exploring unconventional ideas. Stay curious, persistent, and open-minded, and you might just create the next breakthrough in ML/DL/ANN!

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

کِتَابُ فَضْلِ الْعِلْمِ‌

 

 

1- مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِیعاً عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَیْمُونٍ الْقَدَّاحِ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ مَنْ سَلَکَ طَرِیقاً یَطْلُبُ فِیهِ عِلْماً سَلَکَ اللَّهُ بِهِ‌[3] طَرِیقاً إِلَى الْجَنَّةِ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا لِطَالِبِ الْعِلْمِ رِضًا بِهِ‌[4] وَ إِنَّهُ یَسْتَغْفِرُ لِطَالِبِ الْعِلْمِ مَنْ فِی السَّمَاءِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ حَتَّى الْحُوتِ فِی الْبَحْرِ وَ فَضْلُ الْعَالِمِ عَلَى الْعَابِدِ کَفَضْلِ الْقَمَرِ عَلَى سَائِرِ النُّجُومِ لَیْلَةَ الْبَدْرِ وَ إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِیَاءِ إِنَّ الْأَنْبِیَاءَ لَمْ یُوَرِّثُوا دِینَاراً وَ لَا دِرْهَماً وَ لَکِنْ وَرَّثُوا الْعِلْمَ فَمَنْ أَخَذَ مِنْهُ أَخَذَ بِحَظٍّ وَافِرٍ.

 

2- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِیلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِنَّ الَّذِی یُعَلِّمُ الْعِلْمَ مِنْکُمْ لَهُ أَجْرٌ مِثْلُ أَجْرِ الْمُتَعَلِّمِ وَ لَهُ الْفَضْلُ عَلَیْهِ فَتَعَلَّمُوا الْعِلْمَ مِنْ حَمَلَةِ الْعِلْمِ وَ عَلِّمُوهُ إِخْوَانَکُمْ کَمَا عَلَّمَکُمُوهُ الْعُلَمَاءُ.

3- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ‌ مَنْ عَلَّمَ خَیْراً فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ قُلْتُ فَإِنْ عَلَّمَهُ غَیْرَهُ‌[1] یَجْرِی ذَلِکَ لَهُ قَالَ إِنْ عَلَّمَهُ النَّاسَ کُلَّهُمْ جَرَى لَهُ قُلْتُ فَإِنْ مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ.

4- وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِیدِ عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِینٍ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ الْحَذَّاءِ[2] عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: مَنْ عَلَّمَ بَابَ هُدًى فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَ لَا یُنْقَصُ أُولَئِکَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَیْئاً وَ مَنْ عَلَّمَ بَابَ ضَلَالٍ کَانَ عَلَیْهِ مِثْلُ أَوْزَارِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَ لَا یُنْقَصُ أُولَئِکَ مِنْ أَوْزَارِهِمْ شَیْئاً.

5- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعْدٍ رَفَعَهُ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ: لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَ لَوْ بِسَفْکِ الْمُهَجِ‌[3] وَ خَوْضِ اللُّجَجِ‌[4] إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَوْحَى إِلَى دَانِیَالَ أَنَّ أَمْقَتَ عَبِیدِی إِلَیَّ الْجَاهِلُ الْمُسْتَخِفُّ بِحَقِّ أَهْلِ الْعِلْمِ التَّارِکُ لِلِاقْتِدَاءِ بِهِمْ وَ أَنَّ أَحَبَّ عَبِیدِی إِلَیَّ التَّقِیُّ الطَّالِبُ لِلثَّوَابِ الْجَزِیلِ اللَّازِمُ لِلْعُلَمَاءِ التَّابِعُ لِلْحُلَمَاءِ الْقَابِلُ عَنِ الْحُکَمَاءِ.

6- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِیِ‌[5] عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‌ مَنْ تَعَلَّمَ الْعِلْمَ وَ عَمِلَ بِهِ وَ عَلَّمَ لِلَّهِ دُعِیَ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ عَظِیماً فَقِیلَ تَعَلَّمَ لِلَّهِ وَ عَمِلَ لِلَّهِ وَ عَلَّمَ لِلَّهِ.

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام، من علی صفرنواده هستم، کسی که از کودکی دلش با دنیای ماشین‌ها و الگوریتم‌ها گره خورده و تا امروز در مسیری پر از شگفتی و چالش، قدم به قدم با دقت و تمرکز پیش رفته است. این مسیر، شاید برای دیگران پیچیده و غیرقابل‌باور به نظر بیاید، اما برای من از همان دوران ابتدایی همیشه واضح و روشن بود که به کجا می‌روم.

 

یادش بخیر، وقتی در مقطع راهنمایی بودم، بیشتر وقت‌ها را با کتاب‌هایی می‌گذراندم که شاید برای هم سن‌وسال‌های من خسته‌کننده یا پیچیده به نظر می‌رسید. «Prolog» اولین زبان برنامه‌نویسی‌ای بود که با آن آشنا شدم. برای کسی که حتی مفهوم «الگوریتم» را هم به درستی نمی‌شناخت، این یک دنیای جدید بود. بعدتر، سراغ «Lisp» رفتم و متوجه شدم که چگونه می‌توان از زبان‌های برنامه‌نویسی برای طراحی هوش مصنوعی استفاده کرد. از آن زمان به بعد، هرچه به ذهنم می‌رسید که به هوش مصنوعی مربوط است، آن را یاد می‌گرفتم و آزمایش می‌کردم.

 

دوره‌های دانشگاهی من، مخصوصاً درس‌های هوش محاسباتی در رشته برق، برایم نقطه عطف بزرگی بود. یادم هست که در کنار مباحث نظری و فلسفی، چه قدر در تلاش بودم تا مفاهیم پیچیده را در عمل پیاده‌سازی کنم. آن زمان‌ها با کتاب «هوش مصنوعی: رهیافتی نوین» از «استوارت راسل» و «پیتر نورویگ» ارتباط برقرار کردم و فهمیدم که درک عمیق مبانی هوش مصنوعی تنها از طریق مطالعه‌ی نظری ممکن نیست. بلکه باید با دست خود و از طریق پروژه‌های عملی، این مفاهیم را لمس کرد و به تجربه بدل ساخت.

 

برای من، همیشه ترکیب تئوری و عمل مهم بوده است. پروژه‌هایی که انجام می‌دادم و کدهایی که می‌نوشتم، به من این امکان را می‌دادند که به طور عمیق‌تری به مباحث هوش مصنوعی وارد شوم. این که چگونه یک ماشین می‌تواند یاد بگیرد، تصمیم بگیرد و حتی در مواقعی مثل انسان‌ها به نظر برسد، سوالاتی بودند که پاسخ دادن به آنها همیشه ذهنم را مشغول کرده است. از آن روزها، چیزی که همیشه برای من جذاب بوده، همین پیوستگی تئوری و عمل در دنیای هوش مصنوعی است.

 

اما دنیای من فقط محدود به یادگیری نبود. من همیشه به اشتراک‌گذاری علم و تجربیاتم با دیگران علاقه داشتم. از زمان‌هایی که در انجمن‌های علمی هوش مصنوعی حضور پیدا می‌کردم و مقالاتی درباره‌ی چالش‌های فلسفی و کاربردی هوش مصنوعی در علوم اسلامی می‌نوشتم، تا برگزاری اولین کارگاه‌های آموزشی‌ام در حوزه هوش مصنوعی و تمرکز. این کارگاه‌ها، به من این فرصت را دادند که نه تنها مفاهیم فنی و پیچیده را به دیگران آموزش دهم، بلکه کمک کنم تا دیگران نیز بتوانند از این علم به شکلی عملی و کاربردی استفاده کنند.

 

در طول این سال‌ها، درخواست‌های زیادی برای برگزاری کارگاه‌های آموزشی داشتم و هر بار که با این درخواست‌ها روبه‌رو می‌شوم، یک احساس عجیب در دلم به وجود می‌آید. از یک طرف خوشحالم که مردم به این حوزه علاقه‌مند شده‌اند و از طرف دیگر، مسئولیت سنگینی را حس می‌کنم. حالا که تجربه و علم زیادی دارم، می‌خواهم دقیقاً همان چیزی را که یاد گرفته‌ام، به دیگران منتقل کنم. اما در این مسیر همیشه چالش‌هایی پیش می‌آید. چگونه می‌توان توجه مخاطب را جلب کرد؟ چطور می‌توان مفاهیم پیچیده را به ساده‌ترین شکل ممکن انتقال داد؟

 

در کنار همه این‌ها، همیشه در دل این مسیر، مشکلاتی نیز وجود دارند که با لطف خدا توانسته‌ام از آن‌ها عبور کنم. گاهی اوقات، ذهنم از فشار وظایف مختلف خسته می‌شود، اما به خودم یادآوری می‌کنم که هر مشکلی که پیش می‌آید، تنها یک فرصت برای رشد است. در این سال‌ها یاد گرفته‌ام که هر بار که از یک چالش عبور می‌کنم، نه تنها به توانایی‌هایم افزوده می‌شود، بلکه اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنم.

 

مسیر من در دنیای هوش مصنوعی، یک مسیر طولانی و پر پیچ و خم بوده است. اما این مسیر به من آموخته که تنها با تمرکز، پشتکار و تفکر عمیق می‌توان به اهداف بزرگ رسید. من همیشه به آن چیزی که برایم مهم است، یعنی «هوش مصنوعی»، متمرکز بوده‌ام و به خودم اجازه نداده‌ام که حواسم پرت شود.

 

حالا بعد از سال‌ها تجربه، نه تنها درک عمیقی از این حوزه پیدا کرده‌ام، بلکه توانسته‌ام آن را به دیگران هم منتقل کنم. امروز، از برگزاری کارگاه‌ها و آموزش‌های عملی در حوزه هوش مصنوعی لذت می‌برم. اما می‌دانم که هیچ‌گاه تمام نمی‌شود. همیشه دنیای هوش مصنوعی در حال تغییر و تحول است و من نیز باید همواره در حال یادگیری و پیشرفت باشم.

 

هر روز با چالش‌های جدیدی روبه‌رو می‌شوم، اما چیزی که مرا پیش می‌برد، همان تمرکز و عزم راسخ است که از دوران کودکی با آن زندگی کرده‌ام. خدا را شکر می‌کنم که توانستم در این مسیر پر فراز و نشیب، نه تنها خودم را بشناسم، بلکه به دیگران نیز کمک کنم تا در این دنیای پیچیده، هوشمندانه‌تر زندگی کنند.

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

طباخی صفری

دو تا داداش هستند. علی بزرک تر است، ولی جثه اش کوچک تر. احمد دو سه سال کوچک تر و با جثه و قدّ بزرگ تر ماشاء الله.

الان دست کامل 950

یکشنبه - ۱۶ دی ۱۴۰۳
  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

23 روم

«وَمِنْ آیاتِهِ» خبر مقدم «مَنامُکُمْ» مبتدأ مؤخر والجملة معطوفة على ما قبلها «بِاللَّیْلِ» متعلقان بما قبلهما «وَالنَّهارِ» معطوف على اللیل «وَابْتِغاؤُکُمْ» معطوف على منامکم «مِنْ فَضْلِهِ» متعلقان بما قبلهما «إِنَّ» حرف مشبه بالفعل «فِی ذلِکَ» خبر إن المقدم واللام لام المزحلقة «لَآیاتٍ» اسم إن المؤخر والجملة الاسمیة مستأنفة لا محل لها «لِقَوْمٍ» صفة آیات «یَسْمَعُونَ» مضارع مرفوع والواو فاعله والجملة صفة قوم.

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

حسین

مرسل

منصور

 

یوسفی

آقایی

هادی

 

حبیب

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

spaCy

spaCy is a free, open-source library for advanced Natural Language Processing (NLP) in Python. It’s designed specifically for production use and helps you build applications that process and “understand” large volumes of text. It can be used to build information extraction or natural language understanding systems, or to pre-process text for deep learning.

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

آدم ها

خانه بازی

 

محمود زاده

کنعانی

عبداللهی

سورانی

لطفی

 

 

راننده

مُرسَل

حسین

بابک

 

فروشنده

قربانی

مشیری ...؟

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

 


از حسرت به رضایت: داستانی از کشف آرامش و خودآگاهی

برای سال‌ها، زندگی‌ام با حسرت‌های بی‌شماری همراه بود. حسرت‌هایی که هر روز آن‌ها را با خود حمل می‌کردم، همچون بار سنگینی که روی دوش قلبم سنگینی می‌کرد. بله، تقریباً درباره همه چیز، حسرت داشتم. در مورد انتخاب‌های مختلفی که کرده بودم و در مورد مسیری که به آن نرفته بودم. گاهی حسرت‌هایم به قدری با هم در تضاد بودند که خودم هم نمی‌توانستم آن‌ها را جمع کنم. گاهی به این فکر می‌کردم که کاش جراح شده بودم و در بیمارستان‌ها جان‌ها را نجات می‌دادم. گاهی دیگر از اینکه چرا در دوران جوانی وارد حوزه علمیه نشده بودم و دلم به سمت خدمت به روحانیت نرفته بود، حسرت می‌خوردم. گاهی هم می‌گفتم ای کاش در دوران تحصیل به کامپیوتر علاقه‌مند می‌شدم و در دنیای پرشتاب فناوری مشغول به کار می‌شدم. یا اگر استاد دانشگاه می‌شدم، می‌توانستم به نسل‌های آینده علم بیاموزم و دانشم را در دل آن‌ها بکارد.

این حسرت‌ها، گاهی با هم در تضاد بودند. زمانی حس می‌کردم که از یک دنیا جا مانده‌ام، و زمانی دیگر گمان می‌کردم که راهی که انتخاب کرده‌ام بهترین انتخاب بوده است، اما همیشه این «ای کاش‌ها» و «اگر» ها بودند که ذهنم را درگیر می‌کردند. شاید روزها و شب‌ها با خودم فکر می‌کردم که چطور ممکن است این همه فرصت‌های از دست رفته را جبران کنم. اما هیچ‌گاه نمی‌فهمیدم که در حال دویدن در دنیای «اگر» ها هستم، در حالی که لحظه‌های بی‌نظیر حال حاضر را از دست می‌دهم.

حقیقت تلخی که بعدها فهمیدم این بود که هیچ‌یک از این حسرت‌ها، هیچ‌کدام از «اگر» ها و «ای کاش‌ها» نه تنها تغییری در گذشته ایجاد نمی‌کنند، بلکه تنها از لذت بردن از لحظه حال می‌کاهند. سال‌ها در دام این افکار گرفتار بودم و نمی‌دانستم که چطور باید از آن‌ها رها شوم.

اما روزی روزگاری رسید که در دل آن همه سوال بی‌جواب، در دل آن همه پشیمانی، یک لحظه آرامش پیدا کردم. شاید این لحظه برای دیگران در یک شب یا یک اتفاق بزرگ به وقوع بیفتد، اما برای من این لحظه همچون درک آرام یک حقیقت عمیق بود که در دل یک روز عادی در قلبم جوانه زد. هیچ‌گاه نمی‌توانم آن لحظه را دقیقاً توصیف کنم، چرا که این تغییر، یک تغییر یک‌شبه نبود. این سفر طولانی‌تر از آن چیزی بود که بتوان به راحتی توضیح داد.

این درک از جایی آغاز شد که فهمیدم زندگی تنها در جستجوی "درک کامل" یا "راه درست" نیست. زندگی خود یک هدیه است و باید آن را زندگی کرد. باید در لحظه، در همین لحظه زندگی کرد. در مسیر زندگی، آنچه که ما در جستجوی آن هستیم، نه یک نسخه ایده‌آل و بی‌عیب از خودمان، بلکه پذیرش همین خود واقعی‌مان است. زمانی که برای اولین بار در زندگی‌ام به این فکر کردم که شاید این «اگر» ها، در حقیقت سدهایی هستند که اجازه نمی‌دهند از زندگی جاری لذت ببرم، قلبم از آرامش پر شد. دیگر نیازی نداشتم که برای یک زندگی کامل‌تر به گذشته برگردم یا به آینده چشم بدوزم.

گاهی یادم می‌آید وقتی به گذشته نگاه می‌کردم و از انتخاب‌های گذشته پشیمان بودم، به خودم می‌گفتم: «ای کاش به جای این مسیر، مسیر دیگری را انتخاب کرده بودم». اما حالا می‌بینم که این حرف‌ها تنها نشان‌دهنده این است که هیچ مسیر درستی وجود ندارد، فقط مسیرهایی است که ما با آن‌ها زندگی کرده‌ایم و آن‌ها بخشی از داستان ما هستند.

در این مسیر طولانی، به یک حقیقت رسیدم که زندگی، تنها در این لحظه‌ای که در آن هستیم، معنا دارد. هیچ زندگی ایده‌آلی در پیش رو نیست. زندگی چیزی است که همین حالا در دستان ماست. همان‌طور که در دنیای کسب و کار و انتخاب‌های حرفه‌ای به دنبال چیزهای بیشتری می‌دویدیم، به یاد می‌آورم که وقتی در دل این دویدن‌ها، همیشه احساس می‌کردم چیزی از دست می‌رود. اما حالا می‌فهمم که هیچ‌چیز از دست نرفته است. تمام تجربیات و مسیرهایی که رفتم، حتی اگر به اشتباه به نظر می‌آمدند، در واقع من را به جایی رساندند که امروز ایستاده‌ام.

شاید مهم‌ترین چیزی که در این سفر به آن رسیدم، این است که پذیرشِ آنچه که هست، بزرگ‌ترین دستاورد است. به جای اینکه مدام به دنبال لحظاتی از گذشته باشم که دیگر قابل برگشت نیست، یا خودم را در آینده‌ای نامعلوم غرق کنم، شروع کردم به پذیرفتن زندگی‌ام، همین زندگی که دارم، با تمام اشتباهات، ناکامی‌ها و دستاوردهایش.

و امروز، وقتی به گذشته می‌اندیشم، دیگر آن حسرت‌های گزنده و بی‌پایان را احساس نمی‌کنم. به جای آن‌ها، احساس سپاسگزاری و رضایت در وجودم جایگزین شده است. حقیقت این است که زندگی من، با تمام پیچیدگی‌ها و انتخاب‌های به ظاهر اشتباهش، زندگی‌ای است که مرا به آرامش رسانده است. الحمدلله، همین زندگی، همین مسیر، برای من کافی است.


پیامی برای کسانی که با حسرت دست و پنجه نرم می‌کنند:
اگر شما هم درگیر حسرت‌های گذشته هستید، بدانید که این حسرت‌ها نمی‌توانند شما را تعریف کنند. نیازی نیست که سی سال طول بکشد تا به این حقیقت برسید. این فرایند می‌تواند خیلی سریع‌تر از آنچه که تصور می‌کنید اتفاق بیفتد، فقط کافی است که از گذشته رها شوید و لحظه حال را با تمام وجود در آغوش بگیرید. به یاد داشته باشید که رضایت و آرامش در زندگی ایده‌آل نیست، بلکه در پذیرش همین زندگی است که دارید. الحمدلله، همین کافی است.


 

  • علی صفرنواده
  • ۰
  • ۰

 


از حسرت به رضایت: سفری به سوی خودآگاهی و آرامش

برای بیشترِ زندگی‌ام، باری سنگین از حسرت را به دوش می‌کشیدم. بله، تقریباً در مورد همه چیز، و بیشتر از همه، در مورد آنچه که انجام نداده بودم، حسرت داشتم. مدام به انتخاب‌هایی که کرده بودم و مسیرهایی که نرفته بودم، فکر می‌کردم و از خود می‌پرسیدم که زندگی‌ام چه می‌شد اگر فقط متفاوت انتخاب کرده بودم. سال‌ها در دام "ای کاش‌ها" گرفتار بودم.

خواست‌ها و آرزوهایی که هیچ‌گاه به حقیقت نپیوستند، بی‌شمار بودند. گاهی خودم را در نقش یک جراح موفق می‌دیدم، گاهی هم می‌خواستم یک استاد دانشگاه باشم که در دل جوانان علم می‌کارد. گاهی به دنیای کامپیوتر می‌انداختم، و گاهی از اینکه راهی دیگر را در دوران جوانی انتخاب نکردم، حسرت می‌خوردم. گاهی می‌گفتم ای کاش در دوران مدرسه به حوزه می‌رفتم. در این میان، حسرت‌های من با هم تضاد داشتند و گاهی خود را در تعارض با هم می‌دیدم. گویی همیشه به دنبال نسخه‌ای از خودم بودم که هیچ‌گاه در واقعیت وجود نداشت.

اما حقیقتی هست که هیچ‌کس به من نگفته بود: حسرت، نه تنها ما را قوی‌تر نمی‌کند، بلکه گذشته را تغییر نمی‌دهد و تنها لحظه‌های اکنون را از ما می‌گیرد. سال‌ها در سایه این حسرت‌ها زندگی کردم، تا اینکه به مرور زمان به یک حقیقت بزرگ رسیدم.

پنجاه سال زندگی‌ام شاید بیش از سی سال طول کشید تا به نقطه‌ای برسم که با صداقت تمام بگویم: به آرامش رسیده‌ام. این سفر آسان نبود، سریع نبود، و البته خالی از درد هم نبود. اما در طول این مسیر، لحظات و رویدادهای خاصی وجود داشتند—لحظات کوچکی که به‌عنوان نقاط عطف در طول یک جاده‌ی پیچ‌درپیچ عمل کردند. این لحظات، که شاید در آن زمان کوچک و بی‌اهمیت به نظر می‌رسیدند، در نهایت نقش مهمی در این تغییر داشتند؛ در گذار از زندگی‌ای پر از حسرت و نارضایتی به زندگی‌ای سرشار از پذیرش و رضایت.

یکی از مهم‌ترین لحظات، زمانی بود که به این نتیجه رسیدم که زندگی قرار نیست در جستجوی "راه درست" یا "نسخه ایده‌آلی" از خودم باشد. زندگی نه برای "فهمیدن" است و نه برای "درک تمام و کمال" از آن. زندگی باید زندگی شود. باید در همین لحظه، همین‌جا، زندگی کرد و از آن لذت برد بدون اینکه مدام به دنبال گزینه‌های بهتری باشیم.

این تغییر، نقطه‌ای بزرگ یا افشاگری چشم‌گیر نبود. بیشتر مانند نرم شدن یک حقیقت سخت بود، مثل طلوع خورشید بعد از یک شب طولانی و تاریک. به تدریج متوجه شدم که راهی که رفته بودم، با تمام اشتباهات، فرصت‌های از دست رفته، و حسرت‌ها، من را به جایی رسانده بود که باید می‌بودم. به فردی که قرار بود بشوم تبدیل شدم.

و در همین لحظات آرامش‌بخشِ درک، توانستم خود را از زندان حسرت‌ها رها کنم. و با این رهایی، چیزی بسیار ارزشمندتر از هر آنچه که در طول عمرم دنبال کرده بودم به دست آوردم—رضایت و آرامش. الحمدلله—حالا در صلح کامل با خودم و زندگی‌ام هستم. نه با گذشته، بلکه با حال. پذیرفتم که انتخاب‌هایم من را ساخته‌اند، و زندگی‌ای که زیسته‌ام، با تمام نواقصش، برای من کامل بوده است.

حقیقت این است که همان زندگی‌ای که روزی از آن پشیمان بودم، زندگی‌ای که به نظر می‌رسید پر از آرزوها و رویاهای محقق نشده باشد، در واقع همان زندگی‌ای بود که مرا به رضایت رساند. و حالا می‌فهمم که این پذیرش، کلید اصلی یافتن شادی و آرامش است. دیگر نیازی به جستجوی زندگی ایده‌آل که وجود ندارد ندارم. مهم این است که زندگی‌ای که دارم را با تمام وجود بپذیرم و از آن لذت ببرم.


پیامی برای کسانی که با حسرت دست و پنجه نرم می‌کنند:
اگر شما هم درگیر حسرت‌های گذشته هستید، نگذارید که این حسرت‌ها شما را تعریف کنند. نیازی نیست مثل من سی سال طول بکشد تا به آرامش برسید. این فرایند می‌تواند خیلی سریع‌تر از آنچه که فکر می‌کنید اتفاق بیفتد، اگر خودتان را از گذشته رها کنید و به حال خود توجه کنید. فقط به یاد داشته باشید که رضایت و آرامش در زندگی ایده‌آل نهفته نیست، بلکه در پذیرش زندگی‌ای است که دارید. الحمدلله، همین کافی است.


 

  • علی صفرنواده