برای همکاری با ادبستان صدرا می خوام امتحان بدم

باید سه صوت اوّل ادب نامی برای تمامی خوبی های استاد پناهیان را گوش بدم و بعد یه آزمونی ظاهراً از کاربرد اون و تطبیقش با تجارب خودمون برگزار میشه ان شاء الله.

یه نکاتی از صوت ها می نویسم ان شاء الله:

 

http://panahian.ir/post/1969

ادب، نامی برای تمام خوبی‌ها

جلسه 1: ادب، انگیزه‌ای ویژه برای خوب بودن

    انگیزه‌های مختلف برای خوب بودن می توانیم داشته باشیم. محبت خدا و اولیاء خدا؛ انگیزه‌ای برای خوب بودن است. ولی برای عموم مردم نمی تواند انگیزه همه رفتارهای آن ها باشد. عقلانیت و منفعت‌طلبی؛ انگیزه دیگری برای خوب بودن باشد. کارهای ما معمولاً مبتنی بر منفعت طلبی است. نقد انگیزه محبت این است که به این راحتی پیدا نمی شود، ولی منفعت طلبی راحت تر به دست می آید ولی اینکه واقعاً بدانیم چه چیزی به نفع ماست، مثلاً نماز اوّل وقت، سخت به دست می آید. هر کسی باور نمی کند. محبت نوسان دارد. قلوب اقبال و ادبار دارد.

یک انگیزه دیگر که سهل الوصول تر است و این راه اصلی است و عموم دستورات دینی بر مبنای آن طراحی شده است ادب است. از انگیزه محبت و منفت هم می توان استفاده کرد، ولی راه اصلی ادب است. محبت مهم است، ولی اصل تربیت نباید محبت باشد، باید ادب باشد. تربیت باید بر محور ادب باشد. ادب ثبات بیشتری دارد. بادآورده را باد می برد. مثل محبت کودک بر پدر و مادر.    ولی ادب از روز اوّل به سادگی به دست نمی آید و بادآورده نیست. در منفت طلبی ممکن است اصلاً منفعت را محاسبه نکند، بگوید حال ندارد. ویژگی مهم ادب استمرار آن است. اگر مؤدب باشد اصلاً فحش نمی دهد مثلاً ولی اگر دعوا شود دیگر منفت را محاسبه نمی کند و فحش می دهد. محبت را قبول داریم، محبت قلّه است، ولی راه رسیدن به محبّت ادب است. قدرتمندترین راه برداشتن موانع و باز کردن راه ادب است. در مقایسه ادب و محبت، گاهی آدم منافع را نمی داند، گاهی بخاطر علائق منافع را کنار می گذارد، گاهی شیطان انسان را گول می زند. ادب نسبت به خدا، خلق خدا، بزرگ ترها.... کسی که در خلوت خودش ادب رعایت نمی کند، پیامبر از او خرید نکرد. ادب در همه عرصه مطرح است. اشتباه استراتژیک، استفاده از واژه تربیت، که شامل تربیت بدنی و گل و گیاه می شود. انا ادیب الله و علی ادیبی. بی ادب فحش است. ادب خیلی دینی است. تربیت هر تربیتی را شامل می شود. خیر ما ورث الاباء الابناء الادب. داستان احتمال بی ادبی نسبت به عالم دینی. دیر شود بی ادبی می شود، نماز اوّل وقت. مثل محبت نیست که به حال ربط ندارد. حال نداشته باشی در برابر همسایه ادب رعایت می کند.

 

جلسه 2: مادر، مهمترین آموزگار

ادب کلمه ادب نامی است برای تمامی خوبی ها.

النّفسُ مَجْبولَةٌ على سُوءِ الأدبِ ، و العبدُ مأمورٌ بِمُلازمةِ حُسنِ الأدبِ ، و النّفسُ تَجری بِطَبعها فی مَیْدانِ المُخالَفةِ، و العبدُ یَجْهَدُ بِرَدِّها عن سُوءِ المُطالَبةِ ، فمتى أطلَقَ عِنانَها فهُوَ شَریکٌ فی فَسادِها ، و مَن أعانَ نفسَهُ فی هوى نفسِهِ فقد أشْرَکَ نفسَهُ فی قَتلِ نفسِهِ

فرهنگ غرب، فرهنگ بی ادبی است. ولی هنوز ادب زیبا است. ادب موجب کنترل احساسات می شود. کار خانم با ادب خیلی ارزشمندتر است.

ضَبْطُ النّفْسِ عندَ الرَّغَبِ و الرَّهَبِ مِن أفضلِ الأدبِ

بعضی احساسات را خانم ها باید بروز دهند و بعضی را نباید بروز دهند.

 

 

جلسه 3: فراگیری معنای ادب

    احیای ادب در فرهنگ زندگی

    اولویت ادب نسبت به اصلاح تربیت در ادبیات دینی

    مقبولیت عمومی «ادب»

    جایگاه رفیع ادب در دین

    از یکدیگر مطالبه ادب داشته باشیم

    تأثیرگذاری امر و نهی در حوزه ادب

    دعوت به ادب؛ آماده سازی و اصلاح زیرساخت دین

    ادب، مبنای نمازخوان شدن

    نماز؛ ادب بندگی

    ضرورت تعلیم ادب به فرزندان در 7 سال دوم زندگی

    نقش ادب در پیشرفت علمی کودکان

    تعلیم و تربیت، بار معنایی و روانی ادب را ندارد

    فراگیری معنای ادب در روایات

    ادب؛ دربرگیرنده رفتارهای شخصی و اجتماعی

    نقش ادب در نجات گناهکاران

    برخی آثار ادب

    ادب، تواضع می‌دهد

    ادب، مانع عجب

    مقایسه ادب و قانون

    ضعف‌های قانون در مقابل ادب

    قانون، دعوت به حداقل‌ها

    قوه قضائیه، ضابط قانون

    وجدان انسان، ضابط ادب